'ชีวิตคือความอ้างว้างอันแสนอุ่น' *
ในม่านฝุ่นบนปกและสันชั้นหนังสือ
วันเวลาแสนนานเหล่านั้นคือ
ความหลงลืมที่กระพือเข้าปกคลุม **
ค่อยคลี่ทีละหน้า-ทีละหน้า
บางทรงจำล้ำค่าคล้ายรอยหลุม
กลายสีซีดเหลืองจางในบางมุม
ครั้งน้ำตาชื้นชุ่มสะเทือนใจ
คือหนังสือกวีนิพนธ์ของคนเศร้า
ระบายเหงางดงามยามหวามไหว
กลายรสแห่งความหมางของบางใคร
ถ่ายทอดไว้วาดคำย้ำอารมณ์
ค่อยปัดฝุ่น ฟุ้งเหงาจนเข้าใจ
รสอักษรตอนใดให้โศกสม
นึกภาพผ่านฝุ่นอักษรที่นอนจม
เจ้าโศกตรมเสียใจเพียงไรแล้ว
--------------------------------------------------------------------------------
* อักษรตัวหนาและเอียง
จากเรื่องสั้น 'นัยน์ตากระต่าย' ของ ชัชวาลย์ โครตสงคราม
** ทั้งบทแรก
จากกวีนิพนธ์ คนรักของความเศร้า ของ อังคาร จันทาทิพย์ ในบท 'ฝุ่นบนชั้นหนังสือ'
1 ความคิดเห็น:
เก่งขึ้นทุกวันแล้วนะ ลีลาดีขึ้นมาก อิอิ ชีวิตต้องก้าวไป เพราะฉะนั้นการไม่หยุดอยู่กับที่ถูกต้องแล้ว
แสดงความคิดเห็น